فشار بوديم و به همين جهت توانايى بر اجراى فرمان خدا نداشتيم".
(قالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ).
اما اين اعتذار از آنان پذيرفته نمىشود و بزودى از فرشتگان خدا پاسخ مىشنوند كه:" مگر سرزمين پروردگار وسيع و پهناور نبود كه مهاجرت كنيد و خود را از آن محيط آلوده و خفقان بار برهانيد".
(قالُوا أَ لَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا فِيها).
و در پايان به سرنوشت آنان اشاره كرده، مىفرمايد:" اين گونه اشخاص كه با عذرهاى واهى و مصلحتانديشىهاى شخصى شانه از زير بار هجرت خالى كردند و زندگى در محيط آلوده و خفقان بار را بر آن ترجيح دادند، جايگاهشان دوزخ و بد سرانجامى دارند".
(فَأُولئِكَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ ساءَتْ مَصِيراً).
در آيه بعد مستضعفان و ناتوانهاى واقعى (نه مستضعفان دروغين) را استثناء كرده و مىفرمايد:
" مردان و زنان و كودكانى كه هيچ راه چارهاى براى هجرت و هيچ طريقى براى نجات از آن محيط آلوده نمىيابند، از اين حكم مستثنى هستند، زيرا واقعا اين دسته معذورند و خداوند ممكن نيست تكليف ما لا يطاق كند".
(إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ لا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا).
و در آخرين آيه مىفرمايد:" ممكن است اينها مشمول عفو خداوند شوند و خداوند همواره بخشنده و آمرزنده بوده است".
(فَأُولئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُوراً).
ممكن است اين سؤال پيش آيد اگر اين افراد براستى معذورند چرا نمىفرمايد حتما خداوند، آنها را مىبخشد بلكه مىگويد" عسى" (شايد).
پاسخ اين سؤال همان است كه در ذيل آيه 84 از همين سوره بيان شد