در اين آيه اشاره به گروه ديگرى از گنهكاران شده است كه پايان كار آنها درست روشن نيست، نه چنانند كه مستحق رحمت الهى باشند، و نه چنانند كه بتوان از آمرزش آنها بكلى مايوس بود.
لذا قرآن در باره آنها مىگويد:" گروه ديگرى كارشان متوقف بر فرمان خدا است يا آنها را مجازات مىكند و يا توبه آنان را مىپذيرد" (وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ).
" مرجون" از ماده" ارجاء" به معنى" تاخير" و" توقيف" است و در اصل از" رجا" كه به معنى اميدوارى است گرفته شده، و از آنجا كه گاهى انسان چيزى را به اميد هدفى به تاخير مىاندازد اين كلمه به معنى تاخير آمده است، ولى تاخيرى كه با يك نوع اميدوارى توام است.
در حقيقت اين گروه نه چنان ايمان پاك و محكم و اعمال صالح روشنى دارند كه بتوان آنها را سعادتمند و اهل نجات دانست، و نه چنان آلوده و منحرفند كه بشود قلم سرخ به روى آنان كشيد و آنها را شقاوتمند دانست، تا لطف الهى (البته با توجه به مقتضيات روحى و موقعيت آنان) با آنها چه معامله كند؟
و در پايان آيه اضافه مىكند: خداوند بدون حساب با آنها رفتار نمىكند، بلكه با علم خويش و به مقتضاى حكمتش با آنها رفتار خواهد نمود چرا كه" خداوند عليم و حكيم است" (وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ).
در اينجا سؤال مهمى پيش مىآيد كه مفسران كمتر به بحث جامع