در آيه بعد دليل سومى بر اصالت قرآن ذكر كرده مىگويد:" آنها مىگويند اين قرآن را پيامبر (ص) به دروغ به خدا نسبت داده، به آنها بگو اگر راست مىگوئيد شما هم مثل يك سوره از آن را بياوريد، و از هر كس مىتوانيد غير از خدا براى همكارى دعوت كنيد" (ولى هرگز توانايى بر اين كار را نخواهيد داشت، به همين دليل ثابت مىشود كه اين وحى آسمانى است) (أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ).
اين آيه از جمله آياتى است كه با صراحت اعجاز قرآن را بيان مىكند نه تنها همه قرآن را بلكه حتى اعجاز يك سوره را، و از همه جهانيان بدون استثناء دعوت مىكند كه اگر معتقديد اين آيات از طرف خدا نيست همانند آن و يا لا اقل همانند يك سوره آن را بياوريد.
و همانگونه كه در جلد اول در ذيل آيه 23 سوره بقره بيان كرديم، در آيات قرآن گاهى" تحدى" يعنى دعوت به مبارزه نسبت به مجموع قرآن و گاهى به ده سوره و گاهى به يك سوره شده است و اين نشان مىدهد كه جزء و كل قرآن همه اعجاز است.
و از آنجا كه سوره معينى ذكر نشده هر سوره از قرآن را نيز شامل مىشود.
البته شك نيست كه اعجاز قرآن منحصر به جنبه فصاحت و بلاغت و شيرينى بيان و رسايى تعبيرات- آن چنان كه گروهى از قدماى مفسرين فكر كردهاند- نيست، بلكه علاوه بر اينها از نظر بيان معارف دينى، و علومى كه تا آن روز شناخته نشده بود، و بيان احكام و قوانين، و ذكر تواريخ پيشين پيراسته از هر گونه خطا و خرافات، و عدم وجود تضاد و اختلاف در آن، نيز جنبه اعجاز دارد «1».
(1) براى شرح بيشتر به جلد اول صفحه 83 به بعد و كتاب قرآن و آخرين پيامبر" مراجعه فرمائيد.