آنچه در آسمانها و زمين است از آن خدا است و مالكيت و حكومت او تمام جهان هستى را فرا گرفته و هيچكس نمىتواند از كشور او بيرون رود" (أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ).
و نيز" آگاه باشيد وعده خداوند در مورد مجازات مجرمان حق است هر چند بسيارى از مردم كه ناآگاهى، سايه شوم بر روانشان افكنده اين حقيقت را نمىدانند" (أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ).
آخرين آيه مورد بحث نيز تاكيد مجددى روى همين مساله حياتى است كه مىگويد" خداوند است كه زنده مىكند، و او است كه ميميراند" (هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ).
بنا بر اين هم توانايى بر مرگ و ميراندن بندگان دارد و هم زنده كردن آنها براى دادگاه رستاخيز.
" و سرانجام همه شما به سوى او باز مىگرديد" (وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ).
و پاداش همه اعمال خويش را در آنجا خواهيد يافت.
در اينجا به دو نكته بايد توجه كرد:
1- از جمله سؤالاتى كه در مورد آيات فوق مطرح مىشود اين است كه آيا سؤال مشركان از واقعيت داشتن كيفر الهى جنبه استهزاء داشته و يا واقعا سؤال حقيقى بوده است؟ بعضى گفتهاند سؤال حقيقى نشانه شك است و با وضع مشركان سازگار نيست.
ولى با توجه به اينكه بسيارى از مشركان در ترديد بودند و گروهى از آنها نيز با علم به حقانيت پيامبر (ص) به خاطر لجاجت و تعصب و مانند آن به مخالفت برخاسته بودند، روشن مىشود كه سؤال حقيقى از آنها هيچ بعيد نيست.