خود را بى نياز از لطف خدا نداند، چرا كه هر قدرتى هست بالآخره از ناحيه او است.
اين است مفهوم توكل كه از ايمان و اسلام نمىتواند جدا باشد، چرا كه يك فرد مؤمن و تسليم در برابر فرمان پروردگار، او را بر هر چيز قادر و توانا، و هر مشكلى را در برابر اراده او سهل و آسان مىداند، و به وعدههاى پيروزى او اعتقاد دارد.
اين مؤمنان راستين دعوت موسى را به توكل اجابت كردند،" و گفتند ما تنها بر خدا توكل داريم" (فَقالُوا عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنا).
سپس از ساحت مقدس خدا تقاضا كردند كه از شر دشمنان و وسوسهها و فشارهاى آنان در امان باشند، و عرضه داشتند" پروردگارا ما را وسيله فتنه و تحت تاثير و نفوذ ظالمان و ستمگران قرار مده" (رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ).
" پروردگارا ما را به رحمت خود از قوم بى ايمان رهايى بخش" (وَ نَجِّنا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكافِرِينَ).
جالب اينكه فرعون در آيه نخست از" مسرفين" و در سومين آيه او و اطرافيانش به عنوان" ظالمين" و در آخرين آيه به عنوان" كافرين" توصيف شدهاند.
اين تفاوت تعبيرها شايد به خاطر اين باشد كه انسان در مسير گناه و خطا نخست از" اسراف" يعنى تجاوز از حدود و مرزها شروع مىكند، بعد بناى" ستمكارى" مىگذارد و سرانجام كارش به" كفر و انكار" منتهى مىگردد!