زندگى نخواهد داشت! قرآن با صراحت اين موضوع را در آيات بسيارى عنوان كرده است و حتى گاه دست روى جزئيات مسائل گذاشته چنان كه در سوره نوح از زبان اين پيامبر بزرگ خطاب به قومش مىخوانيم:" فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً":" من به آنها گفتم از گناهان خود استغفار كنيد و با آب توبه آنها را بشوئيد كه خدا آمرزنده است، تا بركات آسمان را پى در پى بر شما فرو فرستد، و با اموال و فرزندان شما را يارى بخشد و باغهاى سرسبز و نهرهاى آب جارى در اختيارتان قرار دهد" (نوح- 9- 11).
بعضى پيوند اين مواهب مادى دنيا را با استغفار و شستشوى از گناه منحصرا يك پيوند معنوى و ناشناخته مىدانند، در حالى كه دليل ندارد براى همه اينها تفسير ناشناخته كنيم.
چه كسى نمىداند كه دروغ و تقلب و دزدى و فساد شيرازه زندگى اجتماعى را بهم مىريزد؟
چه كسى نمىداند كه ظلم و ستم و تبعيض و اجحاف آسمان زندگى انسانها را تيره و تار مىكند؟
و چه كسى در اين حقيقت شك دارد كه با قبول اصل توحيد و ساختن يك جامعه توحيدى بر اساس قبول رهبرى پيامبران، و پاكسازى محيط از گناه و آراستگى به ارزشهاى انسانى- يعنى همان چهار اصلى كه در آيات فوق به آن اشاره شده- جامعه به سوى يك هدف تكاملى پيش مىرود و محيطى امن و امان، آكنده از صلح و صفا آباد و آزاد به وجود مىآيد.
به همين دليل در آيات فوق پس از ذكر اين چهار اصل مىخوانيم:
يُمَتِّعْكُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى:" اگر اين اصول را به كار بنديد تا پايان عمر به طرز شايسته و نيكويى بهرهمند خواهيد شد".