مىخواست بود، نه اينكه از پيش خود چيزى بدانند و اگر مىبينيم در پارهاى از آيات نفى علم غيب شده اشاره به همين است كه علم آنها ذاتى نيست بلكه فقط از ناحيه خدا است.
3- اين آيه واقعيت ديگرى را نيز روشن مىكند كه بيان سرگذشت انبياء و اقوام گذشته در قرآن تنها درسى براى امت اسلامى نيست، بلكه علاوه بر اين يك نوع دلدارى و تسلى خاطر و تقويت اراده و روحيه براى پيامبر (ص) نيز هست، چرا كه او هم بشر است، و بايد از اين طريق در مكتب الهى درس بخواند و براى مبارزه با طاغوتهاى عصر خويش آمادهتر شود، و از انبوه مشكلاتى كه بر سر راهش وجود دارد نهراسد يعنى همان گونه كه نوح با آن همه گرفتاريهاى طاقت فرسا صبر و استقامت به خرج داد، و به ايمان آوردن يك عده بسيار كم در عمر طولانى معروفش دلخوش بود، تو هم بايد صبر و استقامت را در هر حال از دست ندهى.
در اينجا داستان نوح را با تمام شگفتيها و عبرتهايش رها كرده و به سراغ پيامبر بزرگ ديگرى يعنى هود كه اين سوره به نام او ناميده شده است مىرويم: