و از آنجا كه اين يك قانون كلى و عمومى است بلا فاصله مىفرمايد: در اين سرگذشتهاى عبرت انگيز و حوادث و شوم و دردناكى كه بر گذشتگان گذشت علامت و نشانهاى است براى يافتن راه حق، براى كسانى كه از عذاب آخرت مىترسند" (إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ الْآخِرَةِ).
چرا كه دنيا در برابر سراى ديگر همه چيزش كوچك و ناچيز است حتى مجازاتها و عذابهايش و جهان ديگر از هر نظر وسيعتر مىباشد، و آنها كه ايمان به رستاخيز دارند با ديدن هر يك از اين نمونهها در دنيا تكان مىخورند و عبرت مىگيرند و راه خود را باز مىيابند.
در پايان آيه اشاره به دو وصف از اوصاف روز قيامت كرده، مىگويد:
" آن روزى است كه همه مردم براى آن جمع مىشوند" (ذلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ).
" و آن روزى است كه مشهود همگان است" (وَ ذلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ).
اشاره به اينكه همانگونه كه قوانين و سنن الهى در اين جهان عمومى است اجتماع مردم در آن دادگاه نيز عمومى و حتى در يك زمان خواهد بود، روزى است آشكار براى همه آن چنان كه تمام انسانها در آن حاضر مىشوند و آن را مىبينند.
جالب اينكه مىفرمايد:" يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ" و نمىگويد" فيه الناس" اين تعبير اشاره به آن است كه رستاخيز تنها ظرف اجتماع مردم نيست، بلكه يك هدف است و يك مقصد كه انسانها در مسير تكاملى خود به سوى آن پيش مىروند.
در سوره" تغابن" آيه 9 نيز مىخوانيم: يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذلِكَ يَوْمُ التَّغابُنِ:" در آن روز كه روز جمع و اجتماع است همه شما را گرد آورى مىكند و آن روزى است كه همه احساس غبن مىكنند"!.