وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالاً إِنْ أَجرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ ما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ لكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ (29) وَ يا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ (30) وَ لا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ لا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَ لا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْراً اللَّهُ أَعْلَمُ بِما فِي أَنْفُسِهِمْ إِنِّي إِذاً لَمِنَ الظَّالِمِينَ (31)
29- اى قوم! من در برابر اين دعوت اجر و پاداشى از شما نمىطلبم، اجر من تنها بر" اللَّه" است، و من آنها را كه ايمان آوردهاند (بخاطر شما) از خود طرد نمىكنم چرا كه آنها پروردگارشان را ملاقات خواهند كرد (و در دادگاه قيامت خصم من خواهند بود) ولى شما را قوم جاهلى مىبينم.
30- اى قوم! چه كسى مرا در برابر (مجازات خدا) يارى مىدهد اگر آنها را طرد كنم! آيا انديشه نمىكنيد؟
31- من هرگز به شما نمىگويم خزائن الهى نزد من است و نمىگويم غيب مىدانم و نمىگويم من فرشتهام و (نيز) نمىگويم آنها كه در نظر شما خوار مىآيند خداوند خيرى به آنها نخواهد داد، خدا از دل آنها آگاهتر است (من اگر با اينحال آنها را برانم) در اين صورت از ستمكاران خواهم بود.
در آيات گذشته ديديم كه قوم خود خواه و بهانه جو ايرادهاى مختلفى به