و جريان بادها را آن چنان منظم قرار داده كه مىتوان از آنها در مسيرهاى معينى پيوسته استفاده كرد و" با آن به ديدار آشنا رسيد".
در آخرين آيه مورد بحث براى تاكيد و گرفتن اقرار از همگان مىفرمايد:
" خدا آياتش را همواره به شما نشان مىدهد، بگوئيد كداميك از آيات خدا را مىتوانيد انكار كنيد"؟! (وَ يُرِيكُمْ آياتِهِ فَأَيَّ آياتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ).
آيا آيات و نشانههاى او را در" آفاق" مىتوانيد انكار كنيد يا آيات او را در انفس؟ آيا آيات او را در آفرينش خود از خاك و سپس پيمودن مراحل جنينى، و مراحل بعد از تولد را مىتوانيد انكار كنيد، يا نشانههاى او را در مساله حيات و مرگ؟
و آيا آيات الهى را در آسمان و زمين و آفرينش شب و روز مىتوان با ديده انكار نگريست؟ و يا آفرينش وسائلى براى ادامه حيات همچون انعام و چهارپايان؟
بر هر كجا كه بنگريد آثار خدا نمايان است،" كور باد چشمى كه او را نبيند".
به راستى با اينكه آيات و نشانههاى او براى همگان روشن است چرا گروهى راه انكار را پيش مىگيرند؟
مفسر بزرگ مرحوم طبرسى در پاسخ اين سؤال مىگويد: اين انكار ممكن است از سه امر ناشى گردد:
1-" هوا پرستى" كه سبب مىشود انسان با شبهات بىاساس چهره حق را بپوشاند (و به هوى و هوس خويش ادامه دهد، چرا كه قبول حق او را محدود مىسازد، از يك سو وظائفى براى او تعيين مىكند، و از سوى ديگر محدوديتهايى اما هواپرستانى كه نمىخواهند نه آن وظائف را بپذيرند و نه اين محدوديتها را به انكار حق برمىخيزند هر چند دلائل آن روشن و آشكار باشد).