6- مواعظ و اندرزهاى گوناگون كه در لابلاى مباحث فوق آمده و به آنها روح و حيات بيشترى مىبخشد، مخصوصا دعوت به استقامت در راه حق، و طريقه برخورد منطقى با دشمنان و طرز راهنمايى آنها به آئين خداوند.
7- سرانجام سوره را با بحث جالب و كوتاهى پيرامون" آيات آفاقى و انفسى پروردگار" و بازگشتى بر مساله معاد پايان مىبخشد.
در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام مىخوانيم:
من قرا" حم السجدة" اعطى بكل حرف منها عشر حسنات:
" هر كس كه" حم سجده" را بخواند خداوند به تعداد هر حرفى از آن ده حسنه به او عطا مىكند" «1».
در حديث ديگرى از امام صادق (ع) آمده است:
من قرا" حم السجدة" كانت له نورا يوم القيامة مد بصره، و سرورا، و عاش فى هذه الدنيا مغبوطا محمودا:
" كسى كه" حم سجده" را تلاوت كند اين سوره در قيامت نورى در برابر او مىشود تا آنجا كه چشمش كار مىكند، و مايه سرور و خوشحالى او خواهد بود، و در اين دنيا نيز مقامى شايسته پيدا مىكند كه مايه غبطه ديگران مىشود" «2».
در حديث ديگرى از" بيهقى" نقل شده كه" خليل بن مره" مىگويد:
پيامبر (ص) هيچ شب به خواب نمىرفت مگر اينكه سوره" تبارك" و" حم سجده" را مىخواند «3».
مسلم است آيات بيدار كننده اين سوره با آن همه مواعظ روشنى بخش، و آن معارف غنى و پرمايه، در صورتى كه با تلاوت جذب روح انسان گردد،
(1 و 2) مجمع البيان آغاز سوره حم سجده (جلد 9 صفحه 2). (3)" روح المعانى" جلد 24 صفحه 84.