خلقت و تدبير و مالكيت و حكومت جهان از آن او است.
در آيه بعد به آفرينش كوهها، و معادن و بركات زمين، و مواد غذايى پرداخته مىفرمايد:" او در زمين كوههايى قرار داد و بركات و منافعى در آن آفريد، و مواد غذايى مختلف آن را مقدر فرمود، اينها همه در چهار روز بود" (وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فِيها وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ).
" اين مواد غذايى درست به اندازه نياز نيازمندان و تقاضا كنندگان است" (سَواءً لِلسَّائِلِينَ) «1».
به اين ترتيب خداوند نيازمنديهاى همه نيازمندان را پيش بينى كرده، و براى همه آنها آنچه لازم بوده است آفريده، و هيچ كم و كاستى در آن وجود ندارد، همانگونه كه در آيه 50 سوره طه مىگويد: رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى:
" پروردگار ما كسى است كه به هر موجودى آنچه آفرينش او اقتضا داشت عطا كرد، و سپس او را در مسيرش هدايت نمود".
منظور از" سائلين" در اينجا ممكن است انسانها بوده باشند، يا اعم از انسانها و حيوانات و گياهان (و اگر به صورت جمع عاقل ذكر شد به اصطلاح از باب" تغليب" است).
مطابق اين تفسير نه تنها نياز انسانها بلكه نياز حيوانات و گياهان را از
(1) در اينكه" سواء" و همچنين" للسائلين" چه محلى از اعراب دارد؟ و متعلق به چيست؟ احتمالات متعددى داده شده است: نخست اينكه سواء حال باشد براى" اقوات" و" للسائلين" متعلق به" سواء" و نتيجه آن همان تفسيرى مىشود كه در بالا آورديم، احتمال ديگر اينكه سواء صفت براى ايام بوده باشد، يعنى اين چهار دوران مساوى با يكديگر بوده، و اما" للسائلين" يا متعلق است به" قدر" و يا به محذوفى، و در تقدير چنين است: " كائنة للسائلين" يعنى اين چهار روز پاسخى است براى سؤال كنندگان (ولى تفسير اول از همه روشنتر است).