مىكنيد، و تسبيح و حمد او را مىگوئيد، قبل از شما مقربترين فرشتگان خداوند و حاملان و طواف كنندگان عرش خدا حمد و تسبيحش مىگويند.
از سوى ديگر به كفار هشدار مىدهد كه ايمان آوردن يا نياوردن شما مهم نيست، خدا نيازى به ايمان كسى ندارد آن قدر فرشتگان او حمد و تسبيحش مىگويند كه به تصور نمىگنجد، تازه به حمد و تسبيح آنها نيز احتياجى ندارد.
و از سوى سوم به مؤمنان آگاهى مىدهد كه شما در اين جهان تنها نيستيد- هر چند در محيط زندگى خود در اقليت باشيد- نيرومندترين قدرتهاى غيبى عالم و حاملان عرش پروردگار پشتيبان شما و دعاگوى شما هستند، پيوسته از خداوند بزرگ مىخواهند شما را مشمول عفو و رحمت گستردهاش قرار دهد، از خطاهايتان در گذرد، و از عذاب دوزخ نگاهتان دارد.
باز در اين آيه به موضوع" عرش" برخورد مىكنيم كه از حاملان و فرشتگانى كه آن را احاطه كردهاند نيز سخن به ميان آمده، گرچه در تفسير سورههاى مختلف تا كنون در اين باره سخن گفتهايم «1» ولى باز شرحى در اين زمينه در نكات خواهيم داشت.
در آيه بعد در ادامه دعاهاى حاملان عرش در باره مؤمنان مىافزايد:
" پروردگارا! آنها را در باغهاى جاويدان بهشت كه به آنها وعده فرمودهاى داخل كن" (رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ).
" و همچنين صالحان از پدران و همسران و فرزندان آنها را" (وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ) «2».
(1) از جمله در جلد ششم صفحه 204 (ذيل آيه 54 سوره اعراف) و جلد نهم صفحه 25 (ذيل آيه 7 سوره هود) و جلد دوم صفحه 200 (ذيل آيه 255 سوره بقره). (2) جمله" و من صلح" معطوف است بر ضمير در جمله" و ادخلهم".