گودى كف پا.
2- در درون چشم و دهان انسان چشمههاى جوشانى است كه دقيقا تنظيم شده و از روزنه بسيار ظريف و باريكى در تمام طول عمر و بدون وقفه دو مايه كاملا مختلف روان است، كه اگر نمىبود نه انسان قدرت ديدن داشت، و نه توانايى بر سخن گفتن و جويدن و بلعيدن غذا، و به تعبير ديگر بدون اين دو موضوع ظاهرا كوچك زندگى براى انسان غير ممكن است.
اگر سطح چشم دائما مرطوب نباشد گردش حدقه سخت آزار دهنده و غير ممكن است، و برخورد پلكها با سطح چشم آن را مىخراشد، بلكه آن را از حركت باز مىدارد! اگر زبان و گلو و دهان مرطوب نباشد نه سخن گفتن ممكن است و نه فرو بردن غذا، تجربه كردهايد كه وقتى كمى دهان و گلوى انسان خشك مىشود حرف زدن و حتى تنفس كردن و غذا خوردن براى او چقدر مشكل مىشود؟ تا چه رسد به اينكه به كلى اين آب قطع گردد.
درون بينى نيز بايد دائما مرطوب باشد تا برخورد مداوم هوا و عبور آن به آسانى صورت گيرد.
جالب اينكه از روزنه باريكى كه فاضلاب چشم محسوب مىشود آبى كه از غدههاى اشكى مىجوشد سرازير بينى مىشود و آن را مرطوب نگهميدارد، اگر يك روز اين روزنه بسيار ظريف و باريك بسته شود- چنان كه در بعضى از بيماران مىبينيم- دائما سيلابى از آب چشم بر صورت جارى است و منظره زننده و وضع مزاحمى دارد.
و اگر تناسب چشمههاى اشك با كشش اين روزنهها نيز به هم خورد باز همين موضوع تكرار مىشود.
در مورد غدههاى بزاقى دهان نيز مساله همين است كمبود آن زبان و دهان