و شكيبايى خلاصهاى از آنچه در بخشهاى ديگر اين سوره گذشت از مسائل مربوط به مبدء و معاد و عبرت گرفتن از سرنوشت پيشينيان و تهديد مشركان لجوج و ذكر گوشهاى از نعمتهاى الهى را بيان داشته و سوره را پايان مىدهد.
گفتيم نامگذارى سوره به" مؤمن" بخاطر بخشى است كه در باره مؤمن آل فرعون بيان مىكند، همانطور كه نامگذارى آن به" غافر" بخاطر آغاز سومين آيه آن است.
در روايات اسلامى كه از پيغمبر اكرم (ص) و ائمه اهل بيت (ع) نقل شده فضائل بسيارى براى همه سورههاى" حم" عموما و سوره" مؤمن" خصوصا وارد شده است.
در قسمت اول از پيامبر (ص) نقل شده كه فرمود: الحواميم تاج القرآن:
" سورههاى (هفتگانه) حم تاج قرآن است"! «1».
" ابن عباس" نيز سخنى دارد كه احتمالا آن را از پيامبر (ص) يا على (ع) شنيده، مىگويد: لكل شىء لباب و لباب القرآن الحواميم:" هر چيزى مغزى دارد و مغز قرآن سورههاى حاميم است" «2».
و در حديثى از امام صادق (ع) مىخوانيم:" الحواميم ريحان القرآن، فاحمدوا اللَّه و اشكروه، بحفظها و تلاوتها، و ان العبد ليقوم يقرأ الحواميم فيخرج من فيه اطيب من المسك الاذفر و العنبر و ان اللَّه ليرحم تاليها و قارئها، و يرحم جيرانه و اصدقائه و معارفه و كل حميم او قريب له، و انه فى القيامة يستغفر له العرش و الكرسى و ملائكة اللَّه المقربون:
(1 و 2) مجمع البيان آغاز سوره مؤمن (در بعضى از نسخ" تاج" و در بعضى از نسخ" ديباج" آمده است.