‌ پيروزى واقعي

49. «وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْـذَنْ لِى وَلا تَفْتِنِّى أَلا فِى الفِتْنَةِ سَـقَطُوا وَ إِنَّ جَـهَنَّمَ لَمُحِـيطَةٌ بِالكافِرِينَ؛

برخى از آنها مي‏گويند: به من اجازه بده و ما را در فته (بلا و مصيبت جنگ) مينداز. آگاه باش در بلا و محنت افتاده‏اند، دوزخ فراگير كافران است».

50. «إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَـسُـؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكَ مُصِـيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ؛

اگر حادثه خوش به تو رسد آنها را غمگين مي‏سازد، و اگر تو را مصيبتى برسد گويند: ما كار خودمان (احتياط و عدم شركت در جهاد) را قبلاً انجام داده‏ايم و شادمان بر مي‏گردند».

51. «قُلْ لَنْ يُصِـيبَنا إِلاّ ما كَتَبَ اللّهُ لَنا هُوَ مَـوْلانا وَعلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ المُـؤْمِنُونَ؛

بگو: جز آن‏چه خدا براى ما مقدر فرموده چيزى به‏ما نمي‏رسد و او ولى ماست و مؤمنان بايد به خدا توكل كنند».

52. «قُلْ هَلْ تَرَبَّـصُونَ بِنا إِلاّ إِحْدى الحُسْنَـيَيْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّـصُ بِكُمْ أَنْ يُـصِـيبَكُمُ اللّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينا فَتَرَبَّـصُوا إِنّا مَعَكُمْ مُتُرَبِّـصُونَ؛