سلسله داستان های آیه به آیه قرآن مجید

علی میرخلف زاده

نسخه متنی -صفحه : 113/ 3

«قرآن» مردم را به استوارترين راه هدايت مىكند، كتابى عزيز و ارجمند است كه باطل در آن مطلقا راهى ندارد، از جانب پروردگار متعال و حكيم نازل شده.

براى عالم راهنما ونشانه هاى واضح هدايت است، جداكننده بين حق و باطل است، رحمت و بشارت براى مسلمين و مؤمنين ومحسنين و متقين و موقنين است.

برهان و روشنايى و نورانيت و موعظه و اندرز و درمان دردهاى درونى و برونى است.

پاكيزه از هر پليدى و تذكر و بيدارى و پند و نصيحت و روشنگر و فريادرس است.

حقايق و امثال آن به صورتهاى گوناگون بيان گرديده تا مردم متذكر و بيدار گردند. كتابى بس عظيم، مجيد، مبين، كريم، كه جن وانس از آوردن نظير آن عاجزاند.(1)

كتاب سعادت كلام خدا بود مطلع روشنى ها كز او نه باطل ز پى آيدش نه زپيش بود كوهسارى كزو تا ابد جدا بهشتى بود جاودان پر زگل چو دريا عميق و چو گردون بلند زقرآن درخشان بود روزگار زمانه ندارد چُنو افتخار
مهين ره گشا و مهين رهنما رسد تا قيامت به جانها صفا كه باشد نگهبان او كبريا شود چشمه هاى فضيلت جدا كه از عطر او گشته مشكين فضا چو خورشيد روشنگرو جانفزا زمانه ندارد چُنو افتخار زمانه ندارد چُنو افتخار

(محمد حسين بهجتى اردكانى شفق)

رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم به «قرآن» بسيار اهميّت مىداد و در تعليم و به كاربستن آن سعى خاصّى مبذول مىفرمود.

آرزومند بود كه اين كلام دلنشين خدا در دلها بنشيند و قلوب را كه مركز فرماندهى وجودند مُسخّر كند.

مى فرمود: قلبى كه ظرف «قرآن» باشد از عذاب خدا بدور است.

مى فرمود: وقتى فتنه ها همچون پاره شب تار، شما را در ميان گرفت به «قرآن» رو آوريد.

مى فرمود: خانه هاى خود را با تلاوت «قرآن» منوّر گردانيد.

مى فرمود: فرزندانتان را بر سه چيز پرورش دهيد: «دوستى پيغمبرتان، دوستى اهل بيت او، تلاوت قرآن».

مى فرمود: اشرف امّت من كسانى هستند كه، حاملان «قرآن اند» و كسانيكه شب زنده دارند و با پروردگار خود راز و نياز دارند.

مى فرمود: خواندن «قرآن» افضل از ذكر است. و ذكر، افضل از صدقه است. و صدقه افضل از روزه است و روزه سپر آتش دوزخ است.(2)

هر آنكس كه قرآن بود رهبرش نپويد جز راه احسان و داد بدين كشتى حق زند هر كه دست نترسد ز ظلمت مسلمان پاك كه خورشيد روشن بود رهبرش
بود سايه ايزدى بر سرش هر آنكس كه قرآن بود باورش نباشد غم از موج شور شگرش كه خورشيد روشن بود رهبرش كه خورشيد روشن بود رهبرش

(محمد حسين اردكانى شفق)