آقاى «ابو سليمان» مىگويد: در يكى از جنگ ها، ملتزم ركاب مقدّس حضرت رسول صلّى الله عليه وآله وسلّم بودم. در اين گير و دار «مردى به مرض صرع مبتلا شد و افتاد و غش كرد».
همه ناراحت شدند كه در اين وضع اين بنده خدا هم افتاده، خدايا چه كنيم!
يك وقت ديديم يكى از اصحاب جلو آمد و صورتش را دَرِ گوش مريض مصروع گذاشت و شروع به «تلاوت سوره حمد» نمود.
«در اين هنگام ديديم آن مرد مصروع كه بيهوش روى زمين افتاده بود، برخواست. در حاليكه صحيح و سالم بود».
ما تعجّب كرديم، و بعد اين موضع را به حضرت رسول صلّى الله عليه وآله وسلّم عرض كرديم.
حضرت رحمة للعالمين صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: «اين سوره حمد شفاى هر دردى است. شفاى هر همّى است».(53)
(سيد احمد هاتف اصفهانى)