آقا حضرت رسول اللّه صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود:
اَلْحَمْدُ رَاءْسُ الشُّكرِ، ما شَكَرَ اللّهُ مَنْ لَمْ يَحْمَدْهُ يعنى (حمد راءس و سر شكر است. و خداوند متعال را شكر نكرده آن كسى كه حمد او را بجاى نياورد).(84)
سعيد قماط از فضل روايت نموده كه گفت: به آقا حضرت ابى عبداللّه عليه السلام گفتم:
آقا جان دعائى به من ياد بدهيد كه جامع جميع وسائل باشد.»
حضرت فرمود:
خدا را حمد كن به اين لفظ، الحمد للّه (85).
در روايتى آمده:
به حضرت موسى عليه السلام وحى شد: «آنچه كه حقّ شكر و سزاوار سپاسگزارى من است بجا آور.»
حضرت موسى عليه السلام فرمود: «پروردگارا! چگونه حقّ شكر تو را بجا آورم، با اينكه هر شكر را كه بجا آورم خود آن، نعمتى از جانب تو است كه نياز به شكر دارد؟»
خداوند به او وحى فرمود: «اكنون (حق) شكر مرا بجاى آوردى، از اين رو كه فهميدى، همان شكرگزاريت هم از من است».(86)
(مقدم)