مثنوى جاودانگى سخن و آثار انسان، صفحهاى زرين از شخصيت اوست.
كسانى كه سالهاى بسيار با وارستگى و قداست زيستهاند، كلامى عطر آگين، همراه با نسيم سبز جاودانگى و كمال دارند. انبوه «هدايت» و«اصلاح» در واژههاى كتاب وجودشان به چشم مىخورد. عباراتشان نه تنها نسخهاى آرامش بخش براى روان انسانها بوده، بلكه بسان كيمياست و تاثيرى ژرف مىبخشد.
در اين مقال، از فرصت استفاده كرده، از بركت و نورانيتسخنان حاج ميرزا جوادآقا سود مىبريم; لحظاتى طلايى در محضر آن عارف وارسته زانوى تعلم و ادب بر زمين زده، شاخسار وجودمان را در معرض نسيم كلمات قدسىاش قرار مىدهيم.
باشد كه شكوفههاى دانش و بينش در دلهامان پديدار شود و از انفاس ملكوتى آن عزيز بهرههاى وافر گيريم.