حسن بن محبوب از محمد بن قاسم نوفلى گفت: به امام صادق عليه السلام عرضه داشتم: مؤمن خواب مىبيند و واقع نيز همانگونه است و گاه خواب مىبيند ولى مطابق نيست.
فرمود: وقتى مؤمن خوابيد از روح وى حركتى كشيده به آسمان بلند مىشود هرچه روح مؤمن در ملكوت اشياء در جايگاه تقدير و تدبير ديد حق است، و هرچه كه در زمين ديد، اضغاث احلام است.
به او عرضه داشتم: آيا روح مؤمن به آسمان صعود مىكند؟
فرمود: بله
پرسيدم: اين صعود آيا به گونه اى است كه به كلى روح از بدن خارج شود تا هيچ در آن نماند؟
فرمود: خير، اگر همه روحش از بدن خارج شود تا هيچ در آن ماند پس وى مىميرد.
پرسيدم: پس چگونه روح مؤمن به آسمان خارج مىشود؟
فرمود: آيا خورشيد را در جاى خود در آسمان نمى بينى كه نور و شعاعش در زمين است؟ روح مؤمن نيز اين چنين مىباشد، اصل آن در بدن و حركت وى كشيده به آسمان است (894)