بسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله الواحد العدل
از نامههاى آن حضرت به مردم بصره نامه با اين عبارت شروع مىشود: و قد كان من انتشار حبلكم و شقاقكم ما لم تغبوا عنه» «همانا موضوع گسستن ريسمان طاعت و ستيز شما چيزى است كه از آن نمىتوانيد غافل باشيد.» در اين نامه، ابن ابى الحديد پس از توضيح لغات و اصطلاحات نكتهاى در باره سخنرانى مشهور زياد بن ابيه در بصره آورده است كه ترجمه آن نشان دهنده ستيز او با راه و شيوه على (عليه السلام) است.
مىگويد، زياد در آن خطبه خود گفت: «به خدا سوگند بى گناه را به گناه گنهكار و نيكوكار را در قبال فرو مايه و پدر را به گناه پسر و همسايه را به گناه همسايه فرو خواهم گرفت، مگر اينكه تسليم فرمان من شويد.» ابو بلال مرداس بن اديه كه در آن هنگام پيرى سالخورده بود برخاست و با صداى لرزان و آهسته گفت: اى امير خداوند بر خلاف آنچه تو گفتى به ما خبر داده است و بر خلاف حكم تو حكم كرده و فرموده