صفحه‌ى 194
كند.
هر گاه پاك شد و به قدر يك نماز، وقت دارد لكن قبله مشتبه است، واجب است يك نماز كند [بخواند] مخيّرةً بين الجهات. و هم چنين است هر گاه وقت به قدر دو نماز باشد.
مستحب است از براى حائض در وقت هر نمازى از نمازهاى يوميهى واجبه، بلكه واجبهى غير يوميه كه موقت باشد، كه خود را پاكيزه كند و پنبه و كهنهى خود را تبديل كند و وضوء بگيرد و بنشيند رو به قبله، در مصلاى خود و به مقدار اداء نماز، مشغول تسبيح و تهليل و تحميد و ذكر شود. و بهتر اختيار تسبيح اربع است. و هم چنين مستحب است استغفار و صلوات بر پيغمبر و آل او، (صلوات اللَّه عليهم اجمعين). و قرائت قرآن نيز، مستحب است هر چند در غير اين حال مكروه است. و تيمم با عدم تمكن از وضوء، بدل آن است. و بهتر عدم فصل است ما بين وضوء يا تيمم و بين اشتغال بين به مذكورات. و بعيد نيست بدليّت قيام اگر چه متمكن از نشستن باشد. و ظاهر انتقاض وضوء مذكور است به نواقض معهوده.
كراهت دارد از براى حائض خضاب كردن چه به حنا چه به غير آن. و هم چنين مكروه است براى او قرائت قرآن، هر چند كمتر از هفت آيه باشد و هم چنين حمل آن و لمس حاشيه و ما بين سطور آن اگر مسّ خط نشود و الّا حرام است.
مستحب است براى حائض، اغسال مندوبه مثل غسل جمعه و احرام و توبه و نحو اينها. و اما اغسال واجبه، پس بعضى گفتهاند كه: «از حائض صحيح نيست و رفع حدث او هم نمىشود.» و هم چنين وضوءات مستحبه و بعضى خصوص غسل جنابت را صحيح دانستهاند و اقوى صحت جميع اغسال واجبه است و ارتفاع حدث هم با آنها مىشود. و اگر چه حدث حيض باقى است بلكه اقوى صحت وضوءات مستحبه است نيز، بدون رفع حدث.
بدان كه خون استحاضه يكى از احداث موجبهى وضوء و غسل است اگر بيرون آيد به خارج فرج، اگر چه به قدر سر سوزنى باشد. و كفايت مىكند در بقاء و