صفحه‌ى 278
طاوس قدس سره در «فلاح السائل» نقل شده كه از حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) روايت مىكند كه آن حضرت در شبهاى سرد براى تحصيل نشاط براى نماز شب، غسل مىكردند. (بيست و يكم) براى نماز شكر. (بيست و دوم) براى غسل دادن و براى كفن كردن ميت. (بيست و سوم) براى حجامت كردن چنانچه بعضى گفتهاند، ولى دليل آن معلوم نيست. (بيست و چهارم) براى كسى كه بعد از جماع دوباره بخواهد جماع كند كه منقول است جماع بعد از جماع بدون فصل غسل، باعث ديوانگى ولد است. و محتمل بلكه ظاهر است كه مراد به آن غسل جنابت باشد.
(بيست و پنجم) براى هر عملى كه به قصد خدا به جا آورد، چنانچه از ابن جنيد نقل شده و وجه آن معلوم نيست. و بدون قصد ورود مانعى ندارد.
مواردى است كه غسل مستحب است براى كارهائى كه كرده است و آن چند مورد است: (اول) غسل توبه كه بعضى گفتهاند غسل براى معاصى است كه مرتكب شده يا براى پشيمانى است كه حقيقت توبه است. لكن ظاهر از اخبار و كلمات علماء اين است كه غسل توبه از قسم اول باشد. و ممكن است كه گفته شود كه از هر دو جهت مستحب است نظر به آن كه غسل بعد از معصيت يا پشيمانى واقع مىشود از قسم دوم است. و نظر به آن كه تماميّت توبه به استغفار است از قسم اول شمرده شود. و خبر مسعدة بن زياد را كه در خصوص گوش دادن به غناء در بيت الخلاء وارد شده و در آخر خبر، امام (عليه السلام) به او فرموده: برخيز و غسل كن و آن چه بخواهى نماز كن. ممكن است توجيه نماييم به هر يك از دو جهت و لكن اظهر آن است كه غسل براى زود قبول شدن توبه يا كمال توبه باشد. (دوم) غسل براى كشتن وزغ است كه عرب آن را «سام ابرص» و بعض عجم آن را «مال مالى» مىگويند. و محتمل است كه استحباب غسل براى شكرانهى توفيق به قتل آن باشد زيرا كه آن حيوان خبيثى است. و اخبار در مذمت آن از عامه و خاصه، وارد شده و از حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و سلم منقول است كه فرموده بكشيد وزغ را اگر چه در كعبه باشد. و در خبر ديگر است كه كسى كه آن را بكشد چنان است كه شيطانى را كشته باشد و محتمل