صفحه‌ى 280
بعضى گفتهاند: هر گاه تمام آن گرفته باشد و نماز از او فوت شود اگر چه معذور باشد غسل مستحب است. (ششم) زن اگر خود را براى غير شوهر خوشبو كند غسل كند. در خبر است كه نماز او قبول نمىشود تا غسل كند از بوى خوش، مثل غسل جنابت. و بعضى احتمال دادهاند كه مراد از غسل، شستن بوى خوش است از بدن خود ولى اين احتمال بعيد است. (هفتم) كسى كه مسكرى بخورد و بخوابد، مستحب است غسل كند. و از حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و سلم منقول است كسى كه در حالت مستى بخوابد شيطان با او مقاربت مىكند پس بر اوست كه غسل جنابت كند. (هشتم) كسى كه بعد از غسل، ميّت مسّ كند او را مستحب است غسل كند.
شيخ مفيد (ره) فرمود: كسى كه آب مظنون النجاسه بر او بريزد، مستحب است غسل كند لكن وجه آن معلوم نيست. و از اغسال مستحب شمرده شده، غسل ديوانه بعد از افاقهى آن [است]. و دليل آن معلوم نيست، بعضى گفتهاند شايد از جهت احتمال جنابت در حال ديوانگى باشد و بنا بر اين غسل جنابت، احتياطيه است نه از اغسال مندوبه، چنانچه بى وجه است شمردن استحباب غسل را بر كسى كه به سبب عذرى غسل ناقص نموده باشد مثل صاحب جبيره و هم چنين شمردن غسل كسى كه منى ببيند در لباس مشترك ما بين خود و ديگرى، زيرا كه تمام اينها از باب احتياط است نه از اغسال مسنونه.
وقت مكانيه قبل از دخول در آن مكان است يا بعد از آن، به قصد ماندن [در] آنجا چنانچه گذشت. و كافى است غسل اول روز براى تمام روز و اول شب براى تمام شب، بلكه كفايت غسل روز براى شب و غسل شب براى روز، خالى از قوّت نيست اگر چه اول افضل است. چنانچه وقت قسم اول از اغسال فعليه قبل از فعل است و وقت قسم دوم آن تا آخر عمر است. اگر چه ظاهر استحباب آن است فوراً ففوراً به اين معنى كه بعد از فعل بلا فاصله مستحب است غسل كردن و اگر ترك كرد در آن وقت، در زمان دوم مستحب است و هم چنين تا آخر عمر.
اغسال مكانيه و قسم اول از اغسال فعليه باطل مىشود به حدث، حتى به خواب، بنا بر اقوى. و محتمل است