صفحه‌ى 419
فرمودند: قرآن را آن چه بخواهد مكرر كند و اگر گريهاش بيايد ضرر ندارد.
كسى كه در نماز جمعه يا نماز ظهر روز جمعه غير سورهى جمعه و منافقين خوانده باشد اگر نماز را تمام كرده مستحب است نماز را اعاده كند و سورهى جمعه و منافقين را در آن بخواند و اگر در اثناء آن است مىتواند عدول كند از آن، به نافله و به دو ركعتى سلام دهد و نماز را از سر گيرد و آن دو سوره را در آن بخواند.
جايز است خواندن سورهى «قل اعوذ برب الفلق» و «قل اعوذ برب الناس» در نماز و اين دو سوره از قرآن است.
سورهى حمد هفت آيه است و «قل هو اللَّه» چهار آيه است.
اقوى جواز قصد انشاء خطاب است به آيهى «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» در صورتى كه قصد قرآنيّت نيز داشته باشد به آن كه به آيهى قرآن قصد خطاب كند و هم چنين در ساير آيات، پس جايز است انشاء حمد خدا به آيهى الحمد للَّه ربّ العالمين و انشاء مدح و ثناء به آيهى الرّحمن الرّحيم و انشاء طلب هدايت به آيهى اهدنا الصّراط المستقيم، و قصد قرآنيّت منافى انشاء نيست.
گذشت كه بايد قرائت و ساير اذكار را در حالت استقرار بخواند پس اگر در بين قرائت بخواهد كمى پس و پيش رود يا به يك طرفى حركت كند يا خم شود كه چيزى از زمين بردارد و امثال آنها، بايد در حال حركت قطع قرائت كند و بعد از استقرار به قرائت خود برگردد. بلى، حركت دادن دست يا انگشتان پا مضرّ به استقرار نيست اگر چه اولى و احوط ترك آن است.
در بين قرائت اگر اسم مبارك حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را بشنود جايز است بلكه مستحب است همان جا صلوات بفرستد و به صلوات، موالات قرائت به هم نمىخورد و هم چنين در ساير جاهاى نماز، چنانچه اگر در حال قرائت و نحو آن كسى بر او سلام كند كه جواب او واجب باشد، واجب است رد سلام و منافى موالات نيست
اگر در حال قرائت قهراً حركت كند كه از استقرار خارج شود، احوط آن است آن چه از قرائت در آن حال خوانده اعاده كند.