ب- لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ. «1» آل عمران: 113 ج- وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتابِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَكْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ. «2» آل عمران: 110 د- وَ الَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ. اعراف: 170

3- روش پيغمبر اسلام با اهل كتاب.

از تاريخ و مدارك اوليه فقه اسلامى، ثابت مى‏شود كه پيغمبر اسلام از مشركين غير از دو امر را قبول ننموده است: اسلام يا جنگ.

در صورتى كه اهل كتاب ميان سه چيز مخير بوده‏اند: اسلام، يا پرداخت ماليات و هم‏زيستى با مسلمانان، و يا جنگ. از آن طرف، هنگامى كه اهل كتاب به قراردادهاى هم‏زيستى عمل مى‏كردند و در جامعه اسلامى اخلالگرى نداشتند كليساها و معابدشان محترم بود، در صورتى كه بت‏ها و بتخانه‏ها از نظر اسلام بهر شكل كه بود محكوم به فنا و نابودى بوده است.

(1). اين دو آيه بايستى براى اثبات مدعا مورد تأمل قرار بگيرد.

(2). اين دو آيه بايستى براى اثبات مدعا مورد تأمل قرار بگيرد.