مسأله نامبردن خداوند در موقع ذبح حيوان يكى از عالىترين و انسانىترين احكام اسلامى است كه ارزش جان جانداران را اثبات مىكند. خونريزى بدترين حركت انسانى است خواه از حيوان پست يا از يك انسان. نام خدا را به زبان آوردن معنايش اينست كه اگر خداوند اجازه نمىداد من حق از پا درآوردن جاندارى را نداشتم.
و عدم استعمال خون نيز بهمان شكل طبيعيش به همين جهت است كه مردم در مسأله زندگى بىپروا نباشند و شايد بدين جهت است كه در گرفتن ماهى از آب و ملخ از هوا اسلام شرط نيست. همين مقدار كافى است كه احراز شود كه ماهى از آب اخراج شده و در خشكى مرده است، زيرا كشتن ماهى نمودى از خونريزى ندارد.
مالكىها مىگويند: ذبيحه اهل كتاب حلال است باين شروط: يكى اين كه بغير نام خدا ذبح نشود، مانند صليب و عيسى و بت و غير ذلك. شرط دوم بايستى از حيوانات مأكول اللحم بوده باشد. ولى شكارى را كه به سبب جراحتى