مستمندان رسيدگى كند و آنان را در مال خود سهيم بداند.
رجوع شود به آيه 3 از بقره و آيه 3 از انفال.
2- آياتى كه مىگويد: پيش از تباه شدن زندگى و از دست رفتن نيروى كار و چارهجويى، و در گرماگرم زندگى و نيازمندى نيازمندان و در طول مدت زندگى در اين جهان بايد انفاق كرد و مستمندان را نوا داد. رجوع شود به آيه 254، بقره و 31، ابراهيم.
3- آياتى كه مىگويد: مجاهده در راه خدا هم با جان است و هم با مال. و بايد هر دو توأم باشد. يا اين كه مجاهده مالى مانند مجاهده جانى در اساس ايمان منظور شده است.
رجوع شود به آيه 41، توبه.
4- آياتى كه تصريح مىكند: خداوند خود خريدار جان و مال مردم با ايمان است. و به عبارت ديگر، خداوند در برابر بهشت هم جان را قرار داده است و هم مال و انفاق را و همان طور كه مؤمن نبايد از جان خويش در راه خدا مضايقه كند، از مال خود نيز در راه خدا و انفاق به توده ناتوان، نبايد دريغ داشته باشد. رجوع شود به آيه 111 توبه.