چيزى ديگر مجاهده نخواهد بود و اطلاق مجاهده بر چنين امرى ضرورى نامعقول است.
4- مقصود از «تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ» حفظ موجوديت انفاقگران در جامعه، به عنوان و با وصف «انسانهاى كامور بىخيال» نيست، بلكه مقصود، آن تثبيتى است كه در توجيه علت وضع حقوق و لزوم آن براى جامعه گفته مىشود.
هر يك از افراد انسان، به خودى خود، داراى اراده و تمايل و خواست بىنهايت است. اگر افراد در اعمال اين اراده و ارضاى اين تمايل و خواسته بىنهايت، آزاد باشند، بدون هيچ گونه ترديد، به تزاحم و تصادم منتهى خواهد گشت و هر گونه اجتماعى هم كه فرض شود- با فرض مذكور- سرانجام سقوط خواهد كرد. از اينجاست كه حقوق وضع مىشود و همين وضع شدن و مقرر شدن حقوق است كه ارادههاى بىنهايت را محدود مىكند و جلو تزاحمى را كه مولود بىنهايت بودن خواستههاست مىگيرد. و همين وضع و مقرر كردن موازين حقوقى است كه ارادهها و تمايلات محدود و معقول را قابل عمل و اجرا مىكند. پس امر بشر ميان دو چيز داير است