تفنگ و هر چه از آلات جنگ باشد (1) مگر براى ضرورت، و مكروه (2) است سلاح را همراه بردارد در صورتى كه به تن او نباشد اگر ظاهر (3) باشد و احوط ترك آن است.

مسائل متفرقه محرّمات احرام‏

[481] م- اگر حاجى در حال احرام براى سر درد دستمالى به دور سر ببندد اگر چه تمام سر را بگيرد كفاره (4) ندارد.

[482] م- آن چه در حال احرام حرام است، سايه بر سر قرار دادن است. بنا بر اين اگر

آية اللَّه (اراكى)، آية اللَّه (خوئى): برداشتن سلاح بر محرم حرام است. (برداشتن اعم از پوشيدن و حمل كردن است).

آية اللَّه (مكارم): بنا بر اقوى.

آية اللَّه (بهجت): بر محرم حرام است سلاح برداشتن مگر به جهت ضرورت كه در اين صورت كفّار هم ندارد، و منصوص پوشيدن است يا آن كه صدق كند سلاح بر اوست پس همراه داشتن سلاح حرمت ندارد على الاظهر (مناسك شيخ ص 30).

آية اللَّه (خوئى)، آية اللَّه (تبريزى): حمل سلاح بر محرم حرام است و الحاق آلات تحفظ به سلاح احوط است و كفاره حمل سلاح بنا بر احتياط يك گوسفند است، آية اللَّه (تبريزى): ولى بودن سلاح نزد محرم اگر حملش نكند مانعى ندارد هر چند احوط ترك آن است.

آية اللَّه (خامنه‏اى): حمل سلاح بر محرم حرام است مگر براى ضرورت.

آية اللَّه (صانعى): اين احتياط استحبابى است.

(1) آية اللَّه (سيستانى): ولى پوشيدن و حمل وسائل دفاع مانند زره و سپر اشكال ندارد.

(2) آيات عظام (گلپايگانى)، (اراكى)، (صافى): احتياط واجب آن است كه سلاح را حمل نكند.

آية اللَّه (مكارم): بنا بر احتياط مستحب.

آية اللَّه (سيستانى): بنا بر احتياط حمل آن هم به طورى كه او را مسلّح بدانند جايز نيست. ولى بودن سلاح نزد محرم و حمل آن اگر به طورى باشد كه او را مسلّح ندانند اشكال ندارد، ولى احوط ترك آن است. (مناسك، مسأله 277 و 278).

(3) آية اللَّه (مكارم): خواه ظاهر باشد و يا نباشد.

(4) آية اللَّه (گلپايگانى)، آية اللَّه (صافى): مانعى ندارد ولى يك گوسفند كفاره دارد. (مناسك فارسى، ص 42).

آية اللَّه (مكارم): احتياط واجب كفّاره است.

آية اللَّه (نورى)، آية اللَّه (اراكى): احوط ثبوت كفاره است.

آية اللَّه (بهجت): اگر چه جايز است ولى كفّاره دارد.