بدان كه هر گاه حاج در روز عيد به مكّه رود به جهت طواف و سعى، واجب است بر او كه برگردد به سوى منى به جهت [آن كه- ش] بيتوته- يعنى شب به سر بردن در شب يازدهم و دوازدهم در منى- [واجب است- ش] و شب سيزدهم نيز واجب است بر كسى كه در احرام از زن يا صيد پرهيز نكرده، و بر كسى كه اين دو را در احرام اجتناب كرده لازم نيست، و جايز است از براى او نفر- يعنى كوچ كردن- در روز دوازدهم بعد از زوال شمس، و اگر اتّفاقا آنروز در آن جا ماند تا شب داخل شد، ماندن در آن جا نيز لازم است، و هم چنين رمى فردا كه روز سيزدهم است.
و واجب است در بيتوته نيّت كردن بعد از دخول وقت شام، و حدّ شب- كه به سر بردن او لازم است- تا ما بعد نصف شب است، پس اگر بعد از نصف [شب] از آن جا بيرون رود عيب ندارد، و احوط (1) آن است كه پيش از طلوع فجر داخل مكّه نشود، و كسى كه ترك كند بيتوته
(1) (طباطبائى): اين احتياط واجب نيست.