ارادتمندان امام حسين (عليه السلام) دعاى اوّل ماه محرم ـ كه اوّل سال قمرى است ـ را بخوانند و نماز شب اوّل ماه را به جاى آورند. از نيّت خالص و عبادات مخلصانه كوتاهى نكنند و مواظب باشند كه در عزادارى امام حسين (عليه السلام) ريا و خودنمايى دخالت نكند.
توجه به اعمال محرّم و عنايت به عزادارى و سوگوارى، تعظيم شعائر الهى است كه هر چه لطف و دقت در آن بيشتر باشد، نورانيت و شرافت آن افزونتر خواهد بود.
روزه در ماه محرم مستحبّ است؛ امّا در روز عاشورا اگر چه بهتر است از خوردنى و نوشيدنى تا عصر آن روز دورى كنيم، ولى روزه گرفتن مكروه است و هنگام عصر، كه آن حضرت از مصايب و اندوه دنيا راحت شد و به لقاى پروردگار رسيد، چيزى بخوريم.
زيارت قبر آن حضرت و قبور اصحاب وى نيز در عاشورا و محرّم فضيلت بسيارى دارد.(1)
معروف است كه ماه صفر، ماهى است كه در آن نحوست و بدى وجود دارد. به ويژه چهار روز آخر ماه كه وفات رسولاللّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در آن واقع شده است. از پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) روايت است كه: «هر كس بشارت پايان يافتن ماه صفر را به من دهد، من بشارت بهشت به او خواهم داد».
بيستم اين ماه، «اربعين» سالار شهيدان است و در اين روز احتمال
(1). المراقبات، ص 11 ـ 17. (با تلخيص)