تمامى شعبان را ـ به غير از يك يا دو روز آن ـ روزه بدارند، عظمت بسيارى پيدا خواهند كرد.
هنگام ظهر روزهاى شعبان دعاى معروف خوانده شود، دعايى كه ابتداى آن اين جملات نورانى است: اللهمّ صلّ على محمد و آل محمدٍ شجرةِ النبوة...
ذكر و فكر در اين ماه اهميت خاصّى دارد.
روز سوم اين ماه، ميلاد امام حسين (عليه السلام) است كه شرافت صاحب اين روز را داراست و اعمال ويژهاى دارد.(1)
ماه رمضان ماه خداست و ماه روزه، گرسنگى و تشنگى و مجاهده با نفس است و اجر آن مثل اجر مجاهد در راه خداست. بايد از مرتبه صوم عوام (ترك آب و غذا) به صوم خواص (ترك آب و غذا با حفظ اعضا از مخالفت خداوند) و سپس روزه خاص الخاص دست يافت كه آن پرهيز از آنچه دل را از خدا دور مىكند، است. تنها به ياد حق و مراقب حلال و حرام او باشيم. روزه صحيح در اين ماه، روزهاى است كه اصلاح و تكميل نفس انسان را در پى داشته باشد و عصيان و نافرمانى خدا در آن ديده نشود.
خطبه رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در آخرين جمعه ماه شعبان بيانگر اهميت اين ماه عظيم است. مهمانى خدا در روزهايى كه بهترين روزها و
(1). همان، ص 75 ـ 90. (با تلخيص)