صفحه‌ى 267
و آن عقدى است بين دو نفر بر اين كه سرمايه در تجارت از يكى از آنها باشد و عمل از ديگرى، و اگر نفعى حاصل شد در آن شريك باشند.
مسأله 1 در واقع شدن عقد مضاربه بايد ايجاب و قبول در كار باشد و مىتوانند با هر لفظى كه مقصود را عرفاً بفهماند عقد را واقع كنند چه به عربى و چه به فارسى يا به زبانهاى ديگر.
مسأله 2 شرط است در طرفين معامله بالغ بودن و عاقل بودن و اختيار داشتن، و شرط است در صاحب رأس المال محجور نبودن، و در عامل قدرت بر تجارت به سرمايه داشتن.
مسأله 3 اگر عامل عاجز از تجارت باشد، به طور كلى مضاربه باطل است و اگر در بعض سرمايه قدرت داشته باشد، بعيد نيست كه در همان مقدار صحيح باشد، اگر چه بىاشكال نيست.
مسأله 4 اگر در بين تجارت عاجز شد، پس اگر به هيچ وجه قدرت ندارد، از همان حال عاجز شدن باطل مىشود و اگر در بعض آن قدرت ندارد نسبت به آن باطل مىشود بنا بر اقوى.
مسأله 5 شرط است در سرمايه آن كه عين باشد و صحيح نيست به منفعت و نه به دين، چه دين بر عهده عامل باشد يا ديگرى، بلى بعد از گرفتن دين، مىشود سرمايه قرارداد در مضاربه.