صفحه‌ى 389
آن است كه بعد از دخول انزال منى شود. سوم: آن كه عقد دائمى باشد و متعه كفايت نمىكند.
مسأله 6 در نزديكى كه معتبر است در محلل، فرقى نيست بين نزديكى حلال و حرام، پس اگر در حال احرام يا در حال حيض نزديكى كرد كفايت مىكند و بر شوهر اول حلال مىشود.
مسأله 1 عده نيست از براى زنى كه شوهر با او نزديكى نكرده، و دختر كوچكى كه به حد بلوغ نرسيده است يعنى نه سالش تمام نشده گر چه شوهر با او نزديكى كرده باشد، و زن يائسه، اين سه طايفه عده ندارند چه به طلاق جدا شده باشند از شوهر و چه به فسخ و هبه مدت و غير آن.
مسأله 2 دخول حاصل مىشود به رفتن تمام حشفه و ختنهگاه چه در قُبُل و چه در دبر.
مسأله 3 زن اگر قرشيه است به شصت سالگى يائسه مىشود و اگر نيست به پنجاه سالگى يائسه مىشود.
مسأله 4 اگر زن حاملهاى را طلاق دهند، عده او به زاييدن تمام مىشود اگر چه بعد از طلاق بدون فاصله بزايد، و فرق نيست در اين كه بچه خلقتش تمام باشد يا ناقص، بلكه اگر مضغه و علقه هم باشد عده تمام مىشود.
مسأله 5 اگر زن از زنا حامله باشد، به زاييدن عدهاش تمام نمىشود.
مسأله 6 اگر زن دوقلو آبستن باشد بائن مىشود از شوهر به زاييدن هر دو طفل نه يكى از آنها.
مسأله 7 اگر زن غير آبستن را طلاق بدهد يا نكاح را فسخ كند، اگر حيض زن مستقيم باشد، يعنى در هر ماه يك مرتبه خون ببيند، عده او سه طهر است و همين طور است اگر در يك ماه بيشتر از يك مرتبه خون ببيند يا در دو ماه يك