صفحه‌ى 99
مسأله 3 ريا و قصد غير الهى در مستحبات نماز هم اگر باشد، نماز را باطل مىكند.
مسأله 4 در نيت نماز قصد اداء و قضاء يا قصر و اتمام لازم نيست، مگر آن كه قضاء بر ذمه او باشد كه در اين صورت بايد تعيين كند.
مسأله 5 در نيت لازم نيست كه چيزى به زبان بگويد يا تصور كرده در فكر خود عبور دهد، بلكه همين مقدار كه براى انجام نمازى كه بر عهده او است شروع مىكند كافى است.
مسأله 6 اگر نيت نماز عصر يا عشا كرد سهواً يا نسياناً و در بين نماز متوجه شد كه نماز ظهر يا مغرب را نخوانده بود، لازم است به نماز قبلى عدول كند.
مسأله 7 حكم عدول در صورتى كه گفته شد، در ظهر و عصر و مغرب و عشايى كه قضا شده باشد و مىخواهد قضاى آنها را به جا بياورد جارى است.
مسأله 1 براى نمازگزار واجب است بعد از نيت در حال ايستاده و استقرار به قصد تكبيرة الاحرام، بگويد «اللَّه اكبر».
مسأله 2 اگر بعد از گفتن تكبير، دو مرتبه تكبير گفت چه عمداً و چه سهواً نماز باطل است و بايد براى سومين بار به قصد نماز تكبير بگويد.
مسأله 3 مستحب است شش مرتبه ديگر «اللَّه اكبر» بگويد و تكبيرة الاحرام را تكبير هفتم قرار بدهد، بلكه احتياط مستحب آن است كه تكبيرة الاحرام را قبل از اين شش تكبير افتتاحيه يا در بين نگويد.
مسأله 1 براى كسى كه نماز ايستاده مىخواند لازم است در حال تكبير ايستاده باشد و پس از قرائت از حالت ايستادگى به ركوع برود كه اين ايستادگى