[و منها]: حتّى يظنّ الظّانّ أنّ الدّنيا معقولة على بني أميّة، تمنحهم درّها، و توردهم صفوها، و لا يرفع عن هذه الأمّة سوطها و لا سيفها، و كذب الظّانّ لذلك. (18) بل هي مجّة من لذيذ العيش يتطعّمونها برهة، ثمّ يلفظونها جملة (19)

87- و من خطبة له عليه السلام

أمّا بعد، فإنّ الله سبحانه لم يقصم جبّاري دهر قطّ إلّا بعد تمهيل [و در بخشى از اين خطبه گويد] تا كه گمان برد گمان برنده‏اى بدرستى كه دنيا باز داشته است و سخت شده بر بنو اميّه، كه مى‏دهد به ايشان نفع و خير آن را، و وارد مى‏كند ايشان را به صفاى آن، و بر ندارند از اين امّت تازيانه او و نه شمشير او، و دروغ گفت گمان برنده براى آن. (18) بلكه آن مكيدنى‏[يى‏] است از خوشى‏هاى عيش كه طعمه سازند و بچشند آن را زمانى اندك، پس ايشان از [د]هن بيندازند آن را همه آن را. (19) 87- [و از خطبه‏هاى آن حضرت (عليه السلام) است‏] پس از حمد و ثناء خداى تعالى، بدرستى كه خداى تعالى هلاك نكرد و نشكست گردن كشان روزگار را هرگز، الّا پس از مهلت دادن و آسايش، و باز نبست [و به صلاح‏