نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6

مصحح: عزیزالله جوینی‏

جلد 1 -صفحه : 491/ 417
نمايش فراداده

169- و من خطبة له عليه السلام عند مسير اصحاب الجمل الى البصرة

إنّ اللّه تعالى بعث رسولا هاديا بكتاب ناطق و أمر قائم، لا يهلك عنه إلّا هالك. (1) و إنّ المبتدعات المشبّهات هنّ المهلكات إلّا ما حفظ اللّه منها، و إنّ في سلطان اللّه عصمة لأمركم، فأعطوه طاعتكم غير ملومة و لا مستكره بها. (2) و اللّه لتفعلنّ أو لينقلنّ اللّه عنكم سلطان الإسلام، ثمّ لا ينقله إليكم أبدا حتّى يأرز الأمر إلى غيركم. (3) إنّ هؤلاء قد تمالؤوا على سخطة إمارتي، و سأصبر ما لم 169- [و از خطبه‏هاى آن حضرت (عليه السلام) است‏] نزد [يك‏] رفتن اصحاب جمل وا بصره بدرستى كه اللّه تعالى بفرستاد رسولى راه نماينده [به‏] كتابى ناطق به حق- [يعنى‏] قرآن- و امرى راست، هلاك نشود از او جز هلاك شونده. (1) و بدرستى كه نو آورده‏ها[يى‏] كه در شبهه اندازد مردمان را، ايشانند هلاك كنندگان مگر آن را كه نگهدارد خدا از آن، و بدرستى كه در حجّت خدا نگهداشت است مر كار شما را، پس بدهيد او را طاعت شما، [در حالى كه‏] نه سزاوار ملامت [باشيد]، و نه كراهت داشته [باشيد] به آن [طاعت‏]. (2) بحقّ خدا كه مى‏كنيد چنين [اطاعتى‏] يا [آن كه‏] نقل كند خدا از شما عترت اسلام را، پس نقل نكند [آن خلافت را] وا شما هرگز، تا كه قطع كند و جمع آورد [آن‏] امر را وا غير شما. (3) بدرستى كه اين گروه- [يعنى طلحه و زبير]- [با] هم معاونت كردند بر خشم‏