عملا. (17) فبادروا بأعمالكم تكونوا مع جيران اللّه في داره الّذين رافق بهم رسله، و أزارهم ملائكته، و أكرم أسماعهم أن تسمع حسيس نار أبدا، و صان أجسادهم أن تلقى لغوبا و نصبا، «ذلك فضل اللّه يؤتيه من يشاء، و اللّه ذو الفضل العظيم». (18) أقول ما تسمعون، و اللّه المستعان على نفسي و أنفسكم، و هو حسبنا و نعم الوكيل (19) خوبتر است به عمل. (17) پس پيشى گيريد به عملهاى [شايسته] خود تا باشيد وا همسايگى خدا در سراى او، آنانكه رفيق گردانيده باشد [با ايشان] رسولان خود را، و زيارت فرموده باشد ايشان را فرشتگان خود، و بزرگ [و گرامى] گردانيده باشد گوشهاى ايشان را از آنكه شنوند آواز آتش [را] هرگز، و نگه داشته باشد تنهاى ايشان را كه فرا رسد ماندگى[يى] و رنجى، «اين فضل خداست بدهد آن را آن كه [را] خواهد، و خدا خداوند فضل بزرگ است». (18) پس مىگويم آنچه شما مىشنويد، و [از] خدا يارى خواسته [شده] است بر نفس من و نفسهاى شما، و او بس است ما را و نيك كار دان است و نگهبان. (19)