يوهي الصّمّ الصّلاب، و فعلكم يطمع فيكم الأعداء. (1) تقولون في المجالس: كيت و كيت، فإذا جاء القتال قلتم: حيدي حياد ما عزّت دعوة من دعاكم، و لا استراح قلب من قاساكم. (2) أعاليل بأضاليل، دفاع ذي الدّين المطول.
لا يمنع الضّيم الذّليل و لا يدرك الحقّ إلّا بالجدّ. (3) أيّ دار بعد داركم تمنعون، و مع أيّ إمام بعدي تقاتلون المغرور و اللّه سخنهاى شما بدرّد و ضعيف كند سنگ سخت را، و فعل شما طمع كند در شما دشمنان را. (1) مىگوييد در نشست جاىها: چنين و چنين، پس چون آيد كار زار كردن، گوييد: ميل كنيد از حرب ميل كننده غلبه نكناد و عزيز مباد خواندن آن كس كه خواند شما را، و در راحت مباد دل آن كس كه سخت دل كرد شما را (2) و در شدّت انداخت عللها به دفع [كردن] حرب [از شما و] به بيراه گردانيدن [شما]، چون دفع كردن خداوند دين كه مدافعه كند. باز ندارد ظلم را مذلّت و حقارت، و در نيابد حق را الّا به كوشش. (3) چه سرايى است [كه] پس از سراى شما، نگه مىداريد و با كدام امام پس از من كار زار مىكنيد