بايد زمام تنظيم را به دست گرفت، در تواريخ آمده كه پيغمبر اكرم تنها در شهر مدينه كه جمعيتش حدود10 هزار نفر بوده و عدهاى هم غير مسلمان داشته47 مسجد ساخت، و حتى يك بانو را بنام (ام ورقه) در يكى از مساجد به عنوان امام جماعت براى بانوان مسلمان گماشت، آن همه مساجد شخصيت و قدرت اسلام را بزرگ جلوه مىداد، و اگر يك هيئت و يا يك شخص به عنوان ميهمان وارد مدينه مىشد با اين مراكز متعدد روبرو گشته و اسكان مييافت.
مسجد و حسينيه مراكز تجمع اسلامى است مثلاً در شهر نجف اشرف50 مدرسه علمى وجود دارد، اين مدرسه فيضيه قم در زمان صفويان ساخته شده و حدود400 سال پيش ملامحسن فيض كاشانى در اين مدرسه بود و لذا تابحال بنام او ناميده شده، در واقع دوران صفويين بهترين دوره درخشان تشيع بوده، كه علماى مهم دوره اخير در زمان صفويه ظهور كردند، همين كتاب (بحارالانوار) مرحوم مجلسى (ره) كار سادهاى نيست، بايد گفت كار يك گروه است نه يك فرد، و يا شيخ بهائى (ره) كه در باره كره ماه تحقيقاتى دارد، و تا الان از تحقيقات علمى او دانشمندان غربى استفاده مىكنند، اينها در زمان صفويه بودند و تا بحال كسى مانندشان نيامده.
كتاب مهم (الوافى) كه ملا محسن فيض30 سال براى آن زحمت كشيده و همچنين3 تفسير جالب بنام صافى، اصفى و مصفى و بسيارى كتابهاى ديگر همه مربوط به دوره صفويه است.
ما بايد لااقل تبليغات قوى داشته باشيم، در مجله المستقبل نوشته بود كه از زمان رئيس شدن فرانسوا ميتران تا كنون30 ايستگاه راديوئى در فرانسه اضافه شده و تعدادى هم در حال آمادگى است.
اروپاى غربى سيل اكتشافات، مخترعين و همه چيز دارد و به دنيا عرضه مىكند و طبيعى است كه دنيا را مسخّر خود مىكند.
پيامبر بزرگ اسلام با مردم مكه و مدينه بزرگ شده بود و شخصيتش براى آنان هويدا بود كه در برابرش خاضع بودند، اما در شهر كوفه كه مركز تمدنهاى جهان آن روز بود در دوران حضرت اميرالمؤمنين على (عليه السلام) كسى امام را به صورت ظاهر نمىشناخت، لذا حضرت جهت معرفى خويش مىفرمود: سلونى قبل تفقدونى، يعنى پيش از اينكه مرا از دست بدهيد هرچه مىخواهيد بپرسيد تا شخصيت علمى حضرت براى مردم آشكار شود، و از او اطاعت و فرمانبردارى كنند، چون مردم از يك شخص بىسواد حاضر نيستند اطاعت كنند.
يك كتابخانه در شهر قاهره هست كه يك ميليون كتاب دارد، كتابخانه مركزى مسكو 9 ميليون كتاب و مهمترين كتابخانه نيويورك36 ميليون كتاب دارد، اما شايد بزرگترين كتابخانههاى حوزههاى علميه ما در حدود 100 هزار كتاب داشته باشد، حال آنكه هزار سال پيش كتابخانه مرحوم سيد مرتضى80 هزار و كتابخانه مرحوم خواجه نصيرالدين طوسى400 هزار كتاب داشته، آنهم در زمانى كه كتابها خطى بوده و دستگاههاى چاپ هم در ميان نبود.