هزار گوهر

چو بر نعمتى شكر نايد بجا، همانا بنزديك اهل خرد، از آن نعمت، آن رنج بهتر بود

بود اجر و مزدى چو اندر بلا، از آن نعمت، آن رنج بهتر بود از آن نعمت، آن رنج بهتر بود

چو در چنگ شهوت شود كس اسير، بود بدتر از بنده زر خريد شود جمله عيب و نقصش پديد

در افتد ز اوج نزاهت بزير شود جمله عيب و نقصش پديد شود جمله عيب و نقصش پديد

ترا رستگارى ز ايمان بود نباشد چو ايمان كس استوار، بدنيا و عقبى نيابد قرار

نجات تو در صدق ايقان بود بدنيا و عقبى نيابد قرار بدنيا و عقبى نيابد قرار