فرزندش رضى منتقل گرديد. ثعالبى معاصر خود سيد شريف رضى چنين مىنويسد: پدر او ابو احمد همراه ابو الحسن محمد بن عمر بن يحيى شخصيت مورد نظر علويان عراق است و از روزگاران قديم، نقيب طالبيان بوده و منصب قضاوت در باره ايشان و نظارت در مظالم و امارت حاجيان نيز حق او بوده است و بعدا همه اين مسئوليتها در سال 380 به فرزندش ابو الحسن رضى انتقال داده شده و او طى قصيدهاش از پدرش در ازاء اين تفويض مقام، تشكر و سپاسگزارى نموده است. علامه امينى پس از نقل كلام ماوردى مؤلف الاحكام السلطانية در مورد تحليل پست ديوان مظالم و نيز تشريح مقام امير الحاجى، از كتاب «اتحاف الورى باخبار القرى» نقل مىكند كه در سال 89 شريف مرتضى و شريف رضى حج گزاردند، ابن الجراح طائى راه را بر آنان بست و شريفين با پرداخت نهزار دينار از دارائى خود مانع را از سد راه حاجيان برداشتند. نكتهاى كه در اين جا، شايان دقت است اين است با اين كه مىدانيم شريف مرتضى برادر بزرگتر بوده چطور شده سه پست مهم: نقابت طالبيان، ديوان مظالم و امارت حاج حتى در حال حيات پدر به رضى تفويض شده است و اين روشن مىسازد كه در تصدى اين مقامات بزرگ سياسى، اجتماعى و قضائى علاوه بر فقاهت و اطلاع از احكام و مسائل حقوقى كه جاى خود دارد، ويژگىها و مزاياى ديگر لازم است كه ظاهرا رضى آن امتيازات و مزايا را بيشتر يا بهتر داشته است و الّا با وجود مرتضى برادر بزرگتر چطور مىتوان تصور كرد كه اين مسئوليتها به برادر كوچكتر محول شود بويژه آنكه اين مقامات پس از وفات شريف رضى به برادرش مرتضى، انتقال يافته است.
و مؤلف عمدة الطالب مىنويسد: محمد بن ابى احمد حسينى، شريف با جلالت، ملقّب به رضى، دارنده حسب و نسب عالى مكنّى به ابى الحسن، نقيب نقبا، صاحب فضائل معروف و مكارم مشهور، مردى سختكوش كه هيبت و جلالت، ورع و عفّت در وجود او نهفته و نسبت به خانواده و عشيرهاش مهربان و دلسوز بوده است. بارها نقابت طالبيان را عهدهدار