محمد بن الحسن الحر العاملى، متوفى سنه 1104 ق چاپ تهران اسلاميه ج 1، ص 5، در ذكر منابع احاديث كتاب و در مجلدات مختلف از جمله كتاب الزكاة، الجهاد در نقل احاديث نهج البلاغه به روايت شريف رضى.
على اصغر فقيهى، تكثير از دفتر كنگره هزاره شريف رضى. 1406 ق.
ابو العباس شمس الدين احمد بن محمد بن ابى بكر بن خلكان، متوفى 681 ق، تحقيق احسان عباس، چاپ دار صادر بيروت ج 4، ص 414 و ج 3، ص 313.
در شرح حال سيد مرتضى علم الهدى در نسبت نهج البلاغه به او يا برادرش رضى و يا ديگرى تشكيك مىكند بى آنكه دليلى ارائه دهد.
حسين جلالى شاهرودى، چاپ مشهد، تاريخ تأليف 1400 ق ص 18.
در اين كتاب نام كتاب حقائق التأويل به نقل از حاجى نورى حقائق التنزيل آمده است و ضمنا نويسنده، مناعت طبع شريف رضى را در نپذيرفتن صله شاهان و امرا و بزرگان، با مسئله فقر توأم با عفت، خلط كرده است و آيه 273 بقره را با سوء تطبيق و مغلوط آورده است كه بطور مسلم شريف رضى و شريف مرتضى از اشراف بودهاند و داراى مكنت و مال. شريف رضى دار العلمى داشته كه همه ما يحتاج شاگردان را تأمين مىكرده و سيد مرتضى را ذو الثمانين ناميدهاند