قوم يهود، بخاطر اينكه پيمانشان را شكستند و آيات خدا را انكار كردند و پيامبران را به ناحق كشتند و از روى استهزاء گفتند: بر دلهاى ما پرده افكنده شده و سخنان حق و باطل را درك نمىكنيم كافر شدند و خداوند به علت كفرشان، بر دلهاى آنها مهر زده و لذا جز عده كمى حقجو ايمان نمىآورند.
اينان بخاطر كفرشان و تهمت بزرگى كه بر مريم زدند و اينكه گفتند: ما مسيح، عيسى ابن مريم پيامبر خدا را كشتيم مورد مؤاخذه قرار خواهند گرفت. آنها هرگز عيسى را نه كشتند و نه به دار آويختند بلكه امر بر آنها مشتبه شد و كسانى كه در مورد قتل او اختلاف كردند از آن در شك هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پيروى مىكنند و قطعا او را نكشتند. بلكه خداوند او را به آسمان برد و در جوار قرب خود جاى داد و خداوند توانا و حكيم است.
هيچيك از اهل كتاب نيست مگر اينكه در آن هنگام كه جهان به پايان مىرسد و عيسى به اين دنيا فرود مىآيد قبل از مرگ وى به او ايمان مىآورند و در روز قيامت گواه بر آنها خواهد بود. (155 الى 159)
بخاطر ظلمى كه از يهود صادر شد و نيز بخاطر جلوگيرى كردن بسيار، از راه خدا و همچنين به خاطر رباخوارى با وجودى كه از آن نهى شده بودند و خوردن اموال مردم به باطل، قسمتى از چيزهاى پاكيزه را كه بر آنها حلال بود تحريم كرديم و براى كافران آنها عذاب دردناكى آماده كردهايم.
ولى آن دسته از آنها كه راسخ در علمند و آنها كه ايمان دارند به تمام آنچه بر تو و پيش از تو نازل گرديده ايمان مىآورند. و آنها كه نماز بر پا مىدارند و آنان كه زكاة مىدهند و آنها كه به خدا و روز قيامت ايمان آوردهاند به زودى به همه آنان پاداش عظيمى خواهيم داد. (160 الى 162)