به آنهايى كه براى اعتلاى دين خدا در راه او كشته مىشوند مرده مگوئيد. بلكه آنها زنده هستند اما همه شما اين حالت آنها را درك نمىكنيد. (152 الى 154)
- بدانيد و آگاه باشيد كه ما قطعا همه شما را كه دم از ايمان بخدا و روز جزا مىزنيد با امورى همچون ترس، گرسنگى، زيان مالى و جانى، و كمبود ميوهها آزمايش مىكنيم پس اى پيامبر بر اينان بشارت ده.
همان كسانى كه هنگام روبرو شدن با مصيبتى مىگويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مىگرديم.
اينها همان افرادى هستند كه الطاف و رحمت خدا شامل حالشان گرديده و بدرستيكه اينان همان هدايت يافتگانند. (155 الى 157)
اى مسلمانان، كوه صفا و مروه كه هاجر مادر اسماعيل براى نجات فرزندش از تشنگى، بين آن دو به سعى و تلاش پرداخت از شعائر و نشانههاى خداست بنابر اين كسانيكه حج خانه خدا و يا عمره را انجام مىدهند وجود بتهايى كه توسط مشركين در گذشته بر اين دو كوه نصب شده بوده و اكنون نابود گرديده است مانع از سعى حجاج بين اين دو كوه نيست و بر آنها گناهى نوشته نخواهد شد و كسانى كه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كنند، خداوند در برابر اعمال آنها شكرگزار و از افعال آنها آگاه است. (آيه 158)
كسانى كه دلائل روشن و وسائل هدايتى را كه نازل كردهايم بعد از آنكه در كتاب براى مردم بيان ساختيم كتمان مىكنند، خدا آنها را لعنت مىكند و همه لعن كنندگان نيز آنها را لعن و نفرين مىنمايند.
مگر آن كسانيكه توبه كردند و اعمال بد خود را اصلاح نمودند و آنچه را كتمان كرده بودند آشكار ساختند. من نيز بسوى آنها باز مىگردم و نعمتهايى را كه بخاطر اين گناهشان از آنان صلب كرده بودم به آنها باز خواهم داد و من با گذشت و توبهپذير و رحيمم. (159 الى 160)
اما اگر بر اين لجاجت و عناد خود اصرار ورزيدند و در حال كفر از دنيا رفتند لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنها خواهد بود.
اينان تا ابد در لعن و دورى از رحمت پروردگار باقى مانده و در عذاب آنان تخفيفى داده نخواهد شد و مهلتى نيز نخواهند يافت. (161 الى 162)
«مواعظ» خداوند و معبود شما تنها خداى يگانهاى است كه غير از او معبود و شايسته پرستش نيست زيرا او بخشنده و مهربان است. (163)