حج در ماههاى معينى است، و كسانى كه با محرم شدن و شروع به مناسك حج، حج را بر خود فرض كردهاند بايد بدانند كه در ايام حج آميزش جنسى و گناه و جدال نيست و از گفتگوهاى بىفايده و جر و بحث و كشمكشهاى بىارزش مىبايست خوددارى شود و آنچه از كارهاى خير انجام مىدهيد خدا مىداند، و زاد و توشه تهيه كنيد كه بهترين زاد و توشه پرهيزگارى است. پس اى صاحبان خرد از من بترسيد.
در ايام حج بر شما گناهى نيست كه بوسيله تجارت و معامله از فضل پروردگار خود بهرهمند شويد و هنگامى كه از عرفات كوچ كرديد، خدا را در نزد مسجد الحرام ياد كنيد، پس او را ياد كنيد همانطور كه شما را هدايت نمود اگر چه پيش از آن از گمراهان بوديد.
پس از همانجا كه مردم كوچ مىكنند به سوى سرزمين منى كوچ كنيد و از خداوند طلب آمرزش نمائيد كه خدا آمرزنده و مهربان است.
در هنگامى كه مناسك حج را انجام داديد، همان گونه كه از پدران و نياكان خود ياد مىكنيد و به آنها تفاخر مىنمائيد، خدا را ياد كنيد بلكه از آن هم بيشتر.
بعضى از مردم هستند كه خدا را مىخوانند و مىگويند: خداوندا در دنيا به ما نيكى عطا كن. اينها در آخرت بهرهاى ندارند. اما گروهى ديگر هستند كه مىگويند: خدايا به ما هم در دنيا نيكى عطا كن و هم در آخرت و ما را از عذاب آتش نگهدار.
اينها از كسب و دعاى خود نصيب و بهرهاى دارند و خداوند سريع الحساب است.
ياد كردن و خواندن خداوند مىبايست در روزهاى معينى مانند يازده و دوازده و سيزدهم ذى الحجه باشد اما اگر كسى تعجيل كرده و ذكر خدا را در دو روز و يا تأخير نموده و در همان سه روز انجام دهد گناهى بر او نيست. براى كسى كه تقوى پيشه كند. پس از خدا بترسيد و بدانيد كه به سوى او محشور خواهيد شد. (196 الى 203)