و ما مجازات نخواهيم شد.
آنها هود را تكذيب كردند ما هم آنان را نابود كرديم و در اين ماجرا آيت و نشانهاى است براى آگاهان ولى اكثر آنان مؤمن نبودند و پروردگار تو عزيز و رحيم است. (123 الى 140)
قوم ثمود رسولان خدا را تكذيب كردند، در آن هنگام كه صالح به آنها گفت: آيا تقوى پيشه نمىكنيد من براى شما فرستاده امينى هستم تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نمائيد.
من اجر و پاداشى در برابر اين دعوت از شما نمىطلبم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است.
آيا شما تصور مىكنيد براى هميشه در نهايت امنيت در نعمتهايى كه اينجاست و در اين باغها و چشمهها و زراعتها و نخلهايى كه ميوههايش شيرين و رسيده است باقى مىمانيد؟ شما از كوهها خانههائى مىتراشيد و در آن به عيش و نوش مىپردازيد، از خدا بترسيد و مرا اطاعت كنيد و از مسرفان اطاعت ننمائيد همانهائى كه در زمين فساد مىكنند و اصلاح نمىنمايند.
گفتند: اى صالح تو عقل خود را از دست دادهاى، تو تنها بشرى مانند ما هستى اگر راست مىگوئى آيت و نشانهاى براى ما بياور.
گفت: آيت، شترى است كه براى او سهمى از آب قريه است و براى شما نيز سهم روز معينى.
كمترين عذابى به آن نرسانيد كه عذاب روز عظيم شما را در بر خواهد گرفت سرانجام بر آن شتر حمله كرده و او را از پاى درآوردند و سپس از كرده خود پشيمان شدند.
عذاب الهى آنان را فرو گرفت. در اين امر آيت و نشانهاى است اما اكثر آنها مؤمن نبودند و پروردگار تو عزيز و رحيم است. (141 الى 159)