روز جدائى حق از باطل كه همان روز قيامت است وعدهگاه همه آنهاست.
روزى كه هيچ دوستى، كمترين كمكى به دوستش نمىكند و از هيچ سو يارى نمىشوند مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده و او عزيز و رحيم است. (40 الى 42)
درخت زقوم، غذاى گناهكاران است ، همانند فلز گداخته در شكمها مىجوشد، جوششى همچون آب سوزان، در قيامت گفته مىشود اين كافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد، سپس بر سر او از عذاب سوزان بريزيد، به او گفته مىشود بچش اين عذاب را كه در دنيا گمان مىكردى بسيار قدرتمند و محترم بودى.
آرى اى گروه كافران، اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مىكرديد. (43 الى 50)
پرهيزكاران در جايگاه امن و امانى هستند، در ميان باغها و چشمهها، آنها لباسهائى از حرير نازك و ضخيم مىپوشند و در مقابل يكديگر مىنشينند، اينچنينند بهشتيان و آنها را با حور العين تزويج مىكنيم، آنها هر نوع ميوهاى را بخواهند در اختيارشان قرار مىگيرد و در نهايت امنيت بسر مىبرند.
هرگز مرگى جز همان مرگ اول كه در دنيا چشيدهاند نخواهند چشيد و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مىكند، اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت و اين پيروزى بزرگى است. (51 الى 57)
اى پيامبر ما قرآن را بر زبان تو آسان ساختيم تا متذكر شوند، اما اگر پذيرا نشدند منتظر باش آنها نيز منتظرند تو منتظر پيروزى الهى و آنان منتظر عذاب و شكست باشند. (58 الى 59)